Malarstwo okresu średniowiecza było w całości religijne i oscylowało wokół tematyki związanej z życiem i męczeństwem Chrystusa.
Obrazy przedstawiały Madonnę w otoczeniu aniołów, sceny sądu ostatecznego oraz dzieła obrazujące śmierć. Malowano przede wszystkim na desce, przy użyciu farb temperowych, później również farbą olejną.
Jednym z najbardziej znanych artystów epoki średniowiecza oraz wczesnego odrodzenia był Hans Memling. Urodził się w Niemczech ok. 1440 roku, zmarł w 1494 r. Kształcił się w Brukseli, która była wówczas jednym z najprężniej działających ośrodków średniowiecznej sztuki. W 1465 roku przeprowadził się do Brugii, gdzie założył pracownię artystyczną, w której zatrudniał uczniów i pomocników. Był jednym z najbogatszych ludzi w mieście.
Najbardziej znany jest jako twórca ołtarzy.
Eklektyzm Memlinga
Do najsłynniejszych jego dzieł należą: ołtarz Trzech Króli z 1479 roku, ołtarz Mistycznych zaślubin świętej Katarzyny z 1479 roku, ołtarz Opłakiwania z 1480 roku, ołtarz Męki Pańskiej z 1491 roku, a także portrety i wizerunki Matki Boskiej tronującej z Dzieciątkiem.
Malarstwo Memlinga charakteryzuje eklektyzm. Obrazy artysty to zrównoważone i klarowne kompozycje, o intensywnych, ale harmonijnych barwach. Widać też w nich duży liryzm oraz dbałość o detale. Malarza nazywano mistrzem portretów, które wykonywał tak dla rodzimych, jak i zagranicznych możnych ludzi.
Był bardzo ceniony we Włoszech. Do dziś we włoskich kolekcjach znajduje się aż siedemnaście spośród zachowanych dzieł malarza.
(MW)